Film festivallerinde her zaman kaçırılmaması gereken önemli filmler vardır. Büyük yönetmenlerin yeni filmleri, büyük festivallerde ödül kazanmış filmler ve belli grupların ve yönetmenlerin desteklediği yapımlar genel olarak seçkilerde her zaman öne çıkar. Buna karşılık, festivalleri takip edenler “önceden garantili” bu tür yapımların yanı sıra “keşfe yönelik” yenilikçi, farklı ve tabiri caizse “mayınlı bölge” filmlerini izlemek ister. Bizler de 31. İstanbul Film Festivali programından öne çıkanların yanında bir de keşifçilere yönelik filmlerden bir derleme yaptık.
Uluslararası Yarışma bölümünde Yeni İran Sineması’ndan Cut, filmini desteklemek için yakuzalardan borç alan sonrasında da öldürülen kardeşinin acısını sinema yaparak gidermeye çalışan bir karakterin hikâyesini anlatıyor. Sert bir hikâyesi olmasına rağmen, sade ve özdeşleşmeye olanak sağlamayan bir dille beyazperdeye aktarılan yapım, sinemanın sağaltıcı yanını göstermesi açısından dikkate değer.
İrlandalı Ian FitzGibbon festival çevrelerinin tanıdığı yönetmenlerden. 2009’da Bu Filmde Ben Varım isimli yapımla Altın Lale ödülünü de kazanmıştı. Fakat FitzGibbon’ın filmleri genelde seyircileri ikiye bölen bir yapıya sahip: Sevenlerin yanında yönetmeni sıkıcı bulanların da eksik olmadığını hatırlatmakta fayda var. Yönetmenin yeni filmi Süper Kahramanın Ölümü de FitzGibbon’ın İrlanda’ya özgü şaşırtıcı mizahıyla kuşattığı, deneysel ve modern bir aşk hikâyesi. Klasik bir hikâyenin nasıl farklı bir şekilde anlatılabileceğini deneyimlemek için görülebilir.
Yeni Türkiye Sineması bölümünde gösterilen Öngörüye Ağıt, çevresindeki gerçekliği sorgulamaya çalışan sinema tutkunu bir yönetmenin, kamerasını gözü gibi kullanarak yaşadığı çevrenin ahlâkı, kuralları ve kuralsızlığını irdelerken toplumsal şizofreninin katmanlarıyla karşılaşmasını beyazperdeye taşıyor. Merak uyandırıcı bir konusu olmasına rağmen, filmin bu başlıkları nasıl ele aldığı ise soru işareti. Festivalin keşiflerinden biri de olabilir, çok kötü de çıkabilir. Denemesi size kalmış.
Hans Weingartner’in Ormandaki Kulübe filmi, şehirden, kendimizden uzakta, mantığımızdan uzakta basit bir hayat yaşamanın nasıl mümkün olabileceği sorusunu merkezine alıyor. Akıl hastası matematikçi Martin ve küçük öksüz göçmen Victor’un ortaklığı bir yanıyla toplumdışına itilmiş, görmezden gelinen iki tutunamayan karakterin kendilerine farklı bir yaşam alanı açıp açamayacakları sorusunu gündeme getiriyor. Fakat diğer yanıyla da bu birlikteliğin arkadaşlığın gücüne atıfta bulunarak, naifleşme ihtimalini de beraberinde taşıyor.
Belçikalı aktör, ressam ve yönetmen Bouli Lanners’in toplumun kıyısında ve şehrin uzağında geçinmeye çalışan iki erkek kardeşin hikâyesini anlattığı Devler, tipik bir ergen filmi de olabilir Dardenne Kardeşler filmlerine benzer bir tat da verebilir. Muhtemelen karakterlerin yolculuk boyunca dönüşümlerini ve ergenlikten çıkmalarını konu alacak filmin, bu konuyu nasıl ele alacağı ve karakterlerine ne derece özen göstereceğini ise bir muamma.
Yarı Yolda filmi bu yıl Cannes Film Festivali’nde Belirli Bir Bakış bölümünün En İyi Filmi seçildi. Ama bize kalırsa, seçkinin en meydan okuyucu filmlerinin başında geliyor. Beyin tümörü teşhisi koyulan ve sayılı günleri kalan bir adamın yaşadıklarını anlatan film, senaryosuz ve doğaçlama diyaloglar üzerinden ilerliyor. Risk almaya değecek filmlerden.
Abbas Kiarostami’nin öğrencisi Morteza Farshbaf’ın ilk uzun metrajlı filmi Yas, ustanın izinden giden bir yol filmi gibi gözüküyor. Farshbaf sadece Kiarostami’nin izinden gitmeyi ve kendini güvenli bir yola bırakmayı seçmediyse eğer, Yas seçkinin ilginç keşiflerinden biri olabilir. Taklitçi mi yoksa özgün mü olduğunu önceden kestirmek güç.
Suçun sıradanlaştığı bir ortamda kötülüğün nedenlerini incelemeye çalışan Canavar da seçkinin rizikolu filmlerinden biri. Oldukça iddialı bir konusu var ama bu konunun altından yönetmenlerin nasıl kalkacağı meçhul. Her ihtimale açık filmlerden.
Taylandlı Jaturanrasmee’nin son filmi P-047 kaçış, fanteziler, geriye dönüşler, rüyalar ve kimlik karmaşalarıyla örülü çarpıcı bir yolculuk vaat ediyor izleyicilere. Sıradışı bir kahraman ve ilginç karakterlerden oluşuyor film, ama bunlar yolculuğu enteresan hale getirmenin ötesinde bir anlam ifade edebilecekler mi, esas soru bu. Yine de sırf vaat ettikleri bile P-047’i ilginç kılmaya yetiyor.
