A Film with Me in It

Hayatta işler bazen ters gider, çözülmez değildir ama uğraştırır. Bazense sarpa sarar, çözülmesi daha da güçleşir. Bir adım ileriye gidelim: İşler iyice karışıp arapsaçına dönsün, çözülemez olsun. Peki bir adım daha ilerisine gidersek? Mark’ın hayatındaki en kötü güne hoş gelebiliriz. Filmin senaristi Mark Doherty’nin canlandırdığı Mark şanssız bir oyuncu. Üç aydır kiranın ödenmediğini duyan sevgilisinin kendisini terk etmesiyle başlayan felaket gününde başına gelmedik kalmıyor. Yazar/Senarist/Garson ama aslında Çulsuz olan arkadaşı Pierce ile birlikte evde yaşanan kazara ölümlere kılıf aramaya çalışırken kafalarında da bir yandan senaryolar üretip insanların hangisini yutacağına karar vermeye çalışıyorlar.

Komedi filmlerinin en büyük avantajı seyircinin etkileşimi. Tek başına izlediğinizde hiç gülmeyeceğiniz sahnelere kalabalık bir salonda kahkaha atarken bulabilirsiniz kendinizi. Fakat kara komedilerde bu kural geçerli değil. Seyirciyle filmin dokusu barışmazsa salonda tek tük kahkahalar duyulabilir ya da herkes gülerken salonu terk edenler olabilir. “Bu Filmde Ben Varım” sayabildiğim kadarıyla iki kişinin çıktığı, onların haricinde salonun söz birliği etmişçesine aynı sahnelerde güldüğü, aynı anlarda nefesini tuttuğu bir filmdi. Ufak bir bütçeyle çoğunluğu aynı iç planda çekilmiş filmin her şeyini bağladığı senaryosu Mark’ın filmin başında girdiği seçmelerdeki senaryo gibi “iyi”. Üstelik senaryo içinde senaryo fikri de akabinde gelen film içinde film klişesine güzel bir gönderme olarak not düşülmüş. Film boyunca karakterleriyle, filmin sonunda da kendiyle dalga geçen “Bu Filmde Ben Varım” seyirciye “Ben de vardım!” dedirtecek kadar eğlenceli bir yapım.

Melih Tu-men