Yönetmen Bruno Dumont, Twentynine Palms’ta fotoğrafçı olan David ile onun nevrotik sevgilisi Katia’nın Los Angelas’tan ayrılarak California çöllerinde bir keşif görevine çıkışlarını ve bu yolculuk sırasında yaşadıklarını olağanca sadeliği ve gerçekliğiyle ekrana yansıtıyor. Çiftin sevişmeleri ve tartışmaları filmin ağırlık merkezleri olarak göze çarpıyor.
Cinsellik üzerine kurulu bir ilişkiyi anlatarak yönetmen, iletişimsizliğin boyutlarını ele almaya çalışıyor. Bu sayede günümüzde birbiriyle konuşacak konu bulamayan, daha çok cinsel birliktelik ve maddiyat üzerine kurulu ilişkilere de eleştirisini getiriyor. Filmin finali itibariyle de bu eleştirileri son derece rahatsız edici ve çarpıcı bir sonla bağlayarak, izleyenlerini şok etmeyi başarıyor. İletişimsizliğin getirdiği öfke ve içe atılan sorunların patlaması şeklinde kendini gösteren finali ve sessiz, sakin, diyalogdan çok görüntülerle derdini anlatmaya çalışan yapısıyla ilginç bir film Twentynine Palms. Saldırgan belki, ama aynı zamanda düşündürücü de. Bu saldırganlığın nedenini iyi analiz edersek, karşımıza çıkan resme daha iyi bakabilirsek, filmin sıradan ve basit bir film olmadığını anlayabiliriz. İzlemesi zor olduğu gibi hazmetmesi ve analiz etmesi de son derece zor olan film, insan doğasının tehlikeli yanlarına da değinmekten çekinmiyor. Cesur anlatımı, basit olduğu kadar etkileyici kullanılan sinema dili ve anlattığı modern insanın sorunlarıyla dikkate değer bir yapım. Bazı filmler vardır; ya çok seversiniz ya da ölesiye nefret edersiniz. İki uçludur, dünyaya bakışı siyah-beyazdan ibarettir. Uzlaşamazsınız, içerisinde griyi barındırmaz. Twentynine Palms’ta bu türe örnek gösterilebilecek filmler arasında. Bu yüzden film gösterildiği festivallerde birçok tartışmayı da beraberinde getirerek izleyicileri ikiye bölmüş.
L’Humanite ile insanlığı derinlemesine incelemeye çalışan ve eleştirel yanını gözler önüne seren Bruno Dumont’un bu filmi de genelde Cannes Film Festivali’nde ilgi gösterilmeyen filmleri programına toplayarak, bu filmleri el üstünde tutan Venedik Film Festivali’nde yönetmenine “Altın Aslan” adaylığı getirmiş. Kökeninde birbirini yeterince iyi tanıyamamaktan kaynaklanan, iletişimsizliğin ayyuka çıktığı, sevginin sadece cinsel ilişkiyle karşı tarafa anlatılabildiği, kapalı bir ilişkinin nasıl bir korku filmine dönüşebileceğini gösteren Twentynine Palms, Robert Bresson’unkine benzer anlatımı ve onun filmlerinde sık sık mercek altına aldığı insan doğasına yaklaşımıyla da ilgi çekiyor.
Barış Saydam
bar_saydam@hotmail.com
