Küçük hırsızlıklar yaparak ve çaldıklarını satarak yaşayan sorumsuz Bruno, sevgilisi Sonia doğum yapınca bebeği de satıyor. Sonia’nın tepkisi üzerine tekrar bebeği satın almak isteyince de işleri iyice karıştırıyor. 2005 Cannes Film Festivalinde Emir Kusturica’nın başkanlığında John Woo’lu, Fatih Akın’lı, Javier Bardem’li, Salma Hayek’li jürinin Altın Palimiye’ye layık gördüğü Çocuk, sinir bozucu derecede çekici, sürükleyici biçimde sakin bir yapım. Bu yapısıyla da çok gerçekçi. Özellikle Bruno’nun soğukkanlı saflığını ve pişmanlığın getirdiği çaresizliğini bu gerçekçi atmosferde abartısız sunan Jérémie Renier, Bruno’nun sözünü ettiğim sinir bozucu özelliklerine rağmen çocuksu yanını da sanki rol yapmıyormuşcasına ilginç bir denge ile yansıtmış. Filme adını veren “çocuk”un, babası Bruno tarafından yabancılara satılan bebek mi, yoksa Bruno’nun kendisi mi olduğu gibi birçok farklı bakış açısını da gerçekçi tavrına katık etmiş. Ayrıca Bruno’nun küçük suç ortağı Steve rolündeki Jérémie Segard’ın da hakkını vermek gerek. İkilinin motosikletle kapkaç yaptıktan sonra kaçışlarındaki sahiciliği hiçbir sentetik takip sahnesi kolay kolay veremez. Aynı şekilde yaptıklarına pişman olmuş Bruno’nun Sonia’ya kendini affettirme yolundaki ümitsiz çırpınışlarını da… Sade, gerilimli ve dramatik bir film olarak L’Enfant, Belçikalı Dardenne biraderlerin filmografilerinde kayıtsız kalınamayacak bir kilometre taşı.
Osman Danacıoğlu
odanac@gmail.com
