Renoir, I. Dünya Savaşı sonrası Fransa’ya çalışmaya gelen üç milyon yabancıdan birisi olan Toni’nin platonik aşkını, taşranın ruhuna en ufak bir darbe vurmadan, tüm doğallığı ve gerçekliğiyle anlatıyor. Evsahibesiyle ilişkisi olan Toni, zamanla İspanyol Josefa’ya ilgi duymaya başlar. Tam hislerini açmaya karar verir ki, para babası Albert’in Josefa’ya zorla sahip olduğunu ve evleneceklerini öğrenir. Yalnız bu evlilik dört karakteri de kendi çıkmazlarına sürükler, tutkularıyla yüzleştirir. En büyük tutkunun aşk ve para olduğu bu coğrafyada, Renoir kamerasını görünmez kılmaya çalışır. Film boyunca yöredeki evlerde, tarlalarda, deniz kıyısında, ormanlarda yaşanan gerçekliğe yine oralıların ürettiği müzikle tanık oluruz. Filmin başında, umut dolu, yeni bir hayat kurmaya gelen onlarca insanın açtığı çember son kertede tamamlanır, böylece mesele birkaç karakterin öyküsünden, uçsuz bucaksız bir sosyal gözleme evrilir. Visconti’nin yönetmen asistanı olarak yer aldığı film, konusunu sıradan insanların yaşam mücadelesinden alması, çekimlerin stüdyo kullanmadan kotarılması nedeniyle savaş sonrası İtalyan Yeni Gerçekçiliği’nin öncülleri arasında yer almaktadır. Renoir ise buna katılmadığını belirtmiş, Yeni Gerçekçiliğin aşırı dramatik ürünleri olduğunu, kendisinin ise Toni’de olabildiğince bundan kaçınmaya çalıştığını vurgulamıştır.
Yiğitalp Ertem
yalpertem@gmail.com
